International Journal of Barrier Free Life and Society
Abbreviation: BAFLAS | ISSN (Print): 2602-4799 | ISSN (Online): 2602-4497 | DOI: 10.29329/baflas

Original article    |    Open Access
International Journal of Barrier Free Life and Society 2017, Vol. 1(1) 20-34

Otizm Spektrum Bozukluğu Olan Çocuklar ve Eğitimleri

Mustafa Yankı Yargı

pp. 20 - 34   |  DOI: https://doi.org/10.29329/baflas.2017.120.2

Published online: November 30, 2017  |   Number of Views: 854  |  Number of Download: 681


Abstract

Sosyal etkileşim ve iletişim becerileri ile sınırlı ilgi ve yineleyici davranışlarla karakterize olmuş Otizm Spektrum Bozukluğunun (OSB) görülme sıklığının artması, OSB hakkında daha fazla bilgi sahibi olmamızı gerektirmektedir. Bu nedenle çalışma Otizm Spektrum Bozukluğu (OSB) ile OSB’li çocukların karakteristik özellikleri ve bu çocukların eğitimlerinde kullanılan bilimsel dayanaklı uygulamaların tanıtılmasını amaçlamaktadır. Çalışmada özellikle OSB’nin karakteristik özellikleri, tanı kriterleri ve OSB’li çocukların eğitimlerinde kullanılan etkililiği bilimsel çalışmalarla kanıtlanmış bilimsel dayanaklı uygulamalardan bazıları tanıtılmıştır.

Keywords: Otizm Spektrum Bozukluğu, Bilimsel dayanaklı uygulama, Otizm Spektrum Bozukluğuna sahip çocuk.


How to Cite this Article

APA 6th edition
Yargi, M.Y. (2017). Otizm Spektrum Bozukluğu Olan Çocuklar ve Eğitimleri . International Journal of Barrier Free Life and Society, 1(1), 20-34. doi: 10.29329/baflas.2017.120.2

Harvard
Yargi, M. (2017). Otizm Spektrum Bozukluğu Olan Çocuklar ve Eğitimleri . International Journal of Barrier Free Life and Society, 1(1), pp. 20-34.

Chicago 16th edition
Yargi, Mustafa Yanki (2017). "Otizm Spektrum Bozukluğu Olan Çocuklar ve Eğitimleri ". International Journal of Barrier Free Life and Society 1 (1):20-34. doi:10.29329/baflas.2017.120.2.

References
  1. American Psychiatric Association (1994). Diagnostic and statistical manual of mental disorders. Fourth Edition, Washington DC: APA [Google Scholar]
  2. American Psychiatric Association (2013). Diagnostic and statistical manual of mental disorders. Fifth Edition, Washington DC: APA. [Google Scholar]
  3. Amerikan Psikiyatri Birliği (2001): Psikiyatride hastalıkların tanımlanması ve sınıflandırılması elkitabı, yeniden gözden geçirilmiş (Dördüncü Baskı, DSM-IV-TR). Washington DC: Amerikan Psikiyatri Birliği, 2000’den çeviren Köroğlu, E., Ankara: Hekimler Yayın Birliği. [Google Scholar]
  4. Aydan A. (2008). Otizmde ilk adım. İstanbul: Epsilon Yayınları. [Google Scholar]
  5. Baykara, B. & Miral, S. (2007). Diğer yaygın gelişimsel bozukluklar. (Ed.). A S. Aysev & Y. I. Taner. Çocuk ve ergen ruh sağlığı ve hastalıkları. İstanbul: Golden Print, 291-305. [Google Scholar]
  6. Birkan, B. (2009). Otizmi olan çocuklar ve eğitimi. G. Akçamete (Ed.), Genel eğitim okullarında özel gereksinimi olan öğrenciler ve özel eğitim (ss. 503-526). Ankara: Kök Yayıncılık. [Google Scholar]
  7. Bodur, Ş., & Soysal, A. Ş. (2004). Otizmin erken tanısı ve önemi. Sürekli Tıp Eğitimi Dergisi, (13), 394-398. [Google Scholar]
  8. Bondy, A., & Frost, L. (2001). The picture exchange communication system. Behavior Modification, (25), 725-744. [Google Scholar]
  9. Brock, M. E. (2013). Cognitive behavioral intervention (CBI) fact sheet. Chapel Hill: The University of North Carolina,  [Google Scholar]
  10. Bülbin, S. (2012). Otizm spektrum bozukluğu olan çocukların problem davranışlarının azaltılması. E. Tekin-İftar (Ed.). Otizm spektrum bozukluğu olan çocuklar ve eğitimleri, Ankara: Vize Yayıncılık, 183-238. [Google Scholar]
  11. Centers for Disease Control and Prevention [CDC]. (2016). Autism Spectrum Disorder (ASD). Available from: https://www.cdc.gov/ncbddd/autism/index.html [Google Scholar]
  12. Cook, B. G., & Odom, S. L. (2013). Evidence-based practices and implementation in science special education. Exceptional Children, (79), 135-144. [Google Scholar]
  13. Cox, A. W. (2013). Modeling fact sheet. Chapel Hill: The University of North Carolina. [Google Scholar]
  14. Crane, J. L. & Winsler, A. (2008). Early autism detection: Implications for pediatric practice and public policy. Journal of Disability Policy Studies, 18(4), 245-253. [Google Scholar]
  15. Çolak, A. (2009). Kaynaştırma uygulanan bir ilköğretim sınıfındaki sosyal yeterlik özelliklerinin betimlenmesi ve iyileştirilmesi çalışmaları. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yayınları. [Google Scholar]
  16. Diken, İ.H. (2008). Otistik bozukluğu olan öğrenciler [Students with autism spectrum disorders]. In İ.H. Diken (Ed.), Özel gereksinimi olan öğrenciler ve özel eğitim [Students with special needs ans special education](pp. 409-447). Ankara: PEGEM. [Google Scholar]
  17. Fein, D., & Dunn, M. (2007). Autism in your classroom: A general educator’s guide to students with autism spectrum disorders. Bethesda: Woodbine House, Inc. [Google Scholar]
  18. Fettig, A. (2013). Peer-mediated instruction and intervention (PMII) fact sheet. Chapel Hill: The University of North Carolina. [Google Scholar]
  19. Frank-Briggs, A. (2012). Autism in children: Clinical features, management and challenges. The Nigerian Health Journal, (12), 27-30. [Google Scholar]
  20. Graetz, J. E., Mastropieri, M. A., & Scruggs, T. E. (2006). Using video self-modeling to decrease inappropriate behavior. Teaching Exceptional Children, (38), 43-48. [Google Scholar]
  21. https://www.etimolojiturkce.com/kelime/otizm. Erişim Tarihi: 10 Kasım 2020. [Google Scholar]
  22. Kanner, L. (1943). Autistic disturbances of affective contact. Nervous Child, (2), 217-250. [Google Scholar]
  23. Karaaslan, Ö. (2016). Otizmli çocukların tıbbi tanılama sürecinde yer alan uzman doktorların tanılamaya ilişkin görüşlerinin incelenmesi. Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 18(2): 271-293. [Google Scholar]
  24. Kırcaali-İftar, G. (2003). Otistik özellik gösteren çocuklara iletişim becerilerinin kazandırılması. İstanbul: Ya-Pa Yayın Pazarlama. [Google Scholar]
  25. Kırcaali-İftar, G. (2007). Otizm spektrum bozukluğu. İstanbul: Daktylos Yayınları.  [Google Scholar]
  26. Kırcaali-İftar, G. (2015). Eğitim dizisi: Otizm spektrum bozukluğu. İstanbul: Daktylos Yayınevi. [Google Scholar]
  27. Kırcaali-İftar, G., & Odluyurt, S. (2012). Otizm spektrum bozukluğu olan bireylere iletişim becerilerinin kazandırılması. (Ed.), E. Tekin-İftar. Otizm spektrum bozukluğu olan çocuklar ve eğitimleri, Ankara: Vize Yayıncılık, 329-367. [Google Scholar]
  28. Korkmaz, B. (2001). Otizm: Başlıca davranış sorunları ve pratik yaklaşım. Yeni Symposium, 39, 26-34.  [Google Scholar]
  29. Korkmaz, B. (2010). Otizm: Klinik ve nörobiyolojik özellikleri, erken tanı, tedavi ve bazı güncel gelişmeler. (Çağrılı yazar), Türk Pediatri Arşivi Dergisi, 80. Yıl, 45, 37-44. [Google Scholar]
  30. Kurt, O. (2012). Otizm spektrum bozukluğu olan ve bilimsel dayanaklı uygulamalar. (Ed.). E. Tekin-İftar. Otizm spektrum bozukluğu olan çocuklar ve eğitimleri. Ankara: Vize Yayıncılık, 83-120. [Google Scholar]
  31. Landa, R.J. (2008). Diagnosis of autism spectrum disorders in the first 3 years of life. Nature Clinical Practice Neurology, 4(3),138-147. [Google Scholar]
  32. Leblanc, L., Richardson, W.,  &  Burns, K. A. (2009). Autism spectrum disorder and the inclusive classroom: Effective training to enhance knowledge of ASD and evidence-based practices. Teacher Education and Special Education, 32, 166-179. [Google Scholar]
  33. NAC (2009). http://www.autismspeaks.org/ what-autism/learn-signs [Google Scholar]
  34. Odom, S. L., Collet-Klingenberg, L., Rogers, S., & Hatton, D. (2010). Evidence-based practices for children and youth with autism spectrum disorders. Preventing School Failure, (54), 275-282. [Google Scholar]
  35. Özeren G.S. (2013). Otizm Spektrum Bozukluğu ve Hastalığa Kanıt Penceresinden Bakış: Acıbadem Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 4-(2).: 57-63. [Google Scholar]
  36. Rakap, S., &  Kalkan, S. (2017). Zihinsel ve gelişimsel yetersizliği olan çocuklar: Tarama, tanılama ve değerlendirme, Zihin yetersizliği ve otizm spektrum bozukluğu [Intellectual disability and autism spectrum disorder] (pp. 39-54). Ankara Vize Yayincilik. [Google Scholar]
  37. Rakap, S., Birkan, B., & Kalkan, S., (2017). Türkiye’de Otizm Spektrum Bozukluğu ve Özel Eğitim . : Tohum Otizm Vakfı. [Google Scholar]
  38. Rutherford, R., Chipman, J., Digangi, S., & Anderson, K. (1992). Teaching social skills: A practical instructional approach. Reston VA: Exceptional Innovations. [Google Scholar]
  39. Sayan, A., & Durat, G. (2007). Risk tanılaması yoluyla otizmin erken teşhisi: Hemşirenin rolü. Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, (10), 105-113. [Google Scholar]
  40. Schloss, P.J., & Smith, M.A. (1994). Applied behavior analysis in the classroom. Boston: Allyn and Bacon. [Google Scholar]
  41. Schultz, T. R. (2013). Parent-implemented intervention (PII) fact sheet. Chapel Hill: The University of North Carolina. [Google Scholar]
  42. Tekin-İftar, E., & Değirmenci, H. D. (2012). Otizm spektrum bozukluğu olan çocukların öğretimi. (Ed.). E. Tekin-İftar. Otizm spektrum bozukluğu olan çocuklar ve eğitimleri, Ankara: Vize Yayıncılık, 267-328. [Google Scholar]
  43. Tekin-İftar, E., & Kırcaali-İftar, G. (2012). Özel eğitimde yanlışsız öğretim yöntemleri. Ankara: Vize Yayıncılık. [Google Scholar]
  44. Töret, G., Özdemir, S., Gürel-Selimoğlu, Ö., & Özkubat, U. (2014). Otizmli çocuğa sahip olan ebeveynlerin çocuklarının günlük yaşam özellikleri, günlük oyun etkileşimleri, problem davranışlar ve iletişim stillerine ilişkin görüşleri. Ege Eğitim Dergisi, 15(1), 1-44. [Google Scholar]
  45. Türkiye Otistiklere Destek ve Eğitim Vakfı (TODEV). http://www.todev.org. Erişim Tarihi: 11 Kasım 2020. [Google Scholar]
  46. Uğur, Ç., Sertçelik, M., Gül, H., Kına, S., Saday-Duman, N., Gürkan, C. K., Kılıç, B. G., & Akçakın, M. (2013). Otizm yelpazesi bozukluğu olgularının klinik ve sosyodemografik özellikleri. 23. Ulusal Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Kongresi’nde sunulan bildiri, Edirne. [Google Scholar]
  47. Vural-Kayaalp, İ. (2007). SOS: Otizm ve iletişim problem olan çocukların eğitimi. İstanbul: Evrim Yayınevi ve Bilgisayar San. Tic. Ltd. Şti. [Google Scholar]
  48. Vuran, S. (2012). Uygun davranışlar kazandırma/artırma. (Ed.). E. Tekin İftar, Davranış ve öğrenme sorunu olan çocukların eğitimi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları, 17-40. [Google Scholar]
  49. Wong, C. (2013a). Naturalistic intervention (NI) fact sheet. Chapel Hill: The University of North Carolina. [Google Scholar]
  50. Wong, C. (2013b). Picture Exchange Communication System (PECS) fact sheet. Chapel Hill: The University of North Carolina. [Google Scholar]
  51. Wong, C. (2013c). Social narratives (SN) fact sheet. Chapel Hill: The University of North Carolina. [Google Scholar]
  52. Yılmaz, I., Birkan, B., Konukman, F., & Erkan, M. (2005). Using a constant time delay procedure to teach aquatic play skills to children with autism. Education and Training in Developmental Disabilities, (40), 171-182. [Google Scholar]
  53. Yılmaz, I., Konukman, F., Birkan, B., Ozen, A., Yanardag, M., & Camursoy, I. (2010). Effects of constant time delay procedure on the Halliwick’s method of swimming rotation skills for children with autism. Education and Training in Autism and Developmental Disabilities, (45), 124-135. [Google Scholar]
  54. Yosunkaya, E. (2013). Otizm etyolojisinde genetik ve güncel perspektif. İstanbul Tıp Fakültesi Dergisi, 76(4), 84-88. [Google Scholar]
  55. Yücesoy Özkan, Ş. (2012). Kaynaştırma uygulamalarında bağımsız öğrenme stratejileri. (Ed.). S. Eripek. İlköğretimde kaynaştırma, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları, 159-179.  [Google Scholar]
  56. Yücesoy Özkan, Ş. (2013). Okul öncesi sınıflarında sınıf yönetimi ve problem davranışların kontrolü. (Ed.). B. Sucuoğlu & H. Bakkaloğlu, Okul öncesinde kaynaştırma: ne, ne zaman, nerede, neden, nasıl, kim?. Ankara: Kök Yayıncılık, 191-260. [Google Scholar]
  57. Zirpoli, T. J., & Melloy, K. J. (1997). Behavior management: Applications for teachers and parents. NJ: Merrill. [Google Scholar]